حضرت على در «صفين» و امام حسن 7 با معاويه صلح برقرار كردند.

و اما داستان حسين بن على و جنگش با طرفداران يزيد با احتمال كشته شدن داشت ميتوان گفت روى چند جهت بود:

1- او فكر ميكرد كه مردم نسبت او را با رسول اكرم در نظر دارند حضرتش را نميكشند.

2- حضرت ميدانست و يا ظن قوى داشت كه اگر جنگ هم نكند او را ميكشند هم چنان كه پسر عمش مسلم بن عقيل را كشتند در اين صورت كشته شدن با عزت و در راه خدا و جهاد برايش آسان‌تر و گواراتر بود

. [سوره البقرة (2): آيه 196]

(وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ (196))

[ترجمه‌]

اعمال حج و عمره را براى خدا به پايان برسانيد و اگر ممنوع شديد هر اندازه از قربانى كه سهل است انجام دهيد و سر نتراشيد تا وقتى كه قربانى شما بمحل خود برسد و هر كه از شما مريض است، يا دردسر دارد سر بتراشيد بعوض، روزه‌اى يا صدقه‌اى يا ذبح گوسفندى مى‌بايد، و چون امان يافتيد هر كه پس از فراغ از عمره به حج پرداخته باشد، هر چه ميسّر شود قربان كند و هر كس بقربانى قدرت نداشت سه روز در حج و هفت روز چون بازگشتيد روزه داريد اين ده روز تمام است اين براى كسى است كه خانواده‌اش مقيم مسجد الحرام نباشد از خدا بترسيد و بدانيد كه مجازات خدا سخت است‌

شرح لغات:

احصرتم- ممنوع شديد و بمردى كه حبس شده «محصور» ميگويند.

الهدى- قربانى در بيان معناى اصلى اين كلمه دو قول است: