[سوره البقرة (2): آيه 120]

(وَ لَنْ تَرْضى‌ عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لا النَّصارى‌ حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى‌ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ (120))

[ترجمه‌]

و هرگز يهود و نصارى از تو خشنود نمى‌شوند مگر اينكه پيروى نمايى طريقه ايشان را بگو كه راهنمايى خدا تنها راهنمايى است، و اگر چنانچه پيروى نمايى خواهشهاى ايشان را بعد از علمى كه براى تو آمده از جانب خدا ولى و نصيرى نخواهى داشت. (120)

شرح لغات:

و لن ترضى ...- هرگز خشنود نميگردد ملّتهم ...- طريقه آنان را.

تفسير:

يهود و نصارى از پيامبر اسلام درخواست متاركه جنگ و آتش بس نموده و چنين وانمود كردند كه بعد از متاركه و مهلت دادن اسلام را پذيرفته و از او پيروى كنند از اينرو خداوند پيامبرش را از موافقت آنان نااميد ساخته و فرمود:

(وَ لَنْ تَرْضى‌ عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصارى‌ حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ...)- هرگز يهود و نصارى از تو خشنود نميگردند تا پيروى از طريقه ايشان نكنى.

و برخى گفته‌اند: پيامبر اكرم سعى و كوشش فراوان مبذول ميداشت تا آنان را راضى كرده و در دين اسلام وارد شوند از اين نظر باو دستور داده شده كه در اين راه سعى و كوشش بكار مبر بلكه دستور الهى را كه عبارت از مجاهده و جنگ با آنان است مورد عمل قرار ده.

و اين جمله دلالت ميكند بر اينكه در هيچ حال خشنود كردن آنان ممكن نيست زيرا خداوند خشنودى آنان را فقط در يك صورت عملى ميداند و آن وقتى است كه پيامبر اسلام يهودى و يا نصرانى شود و چون اين معنى ممتنع است پس خشنود كردن آنان نيز همين نحو است.

و بالآخره معناى جمله اين است كه هيچ فرقه‌اى از يهود و نصارى از تو خشنود