اى اهل ايمان! در انجام طاعات و عبادات از صبر و نماز كمك بگريد كه
خداوند با صابران است (153)
تفسير:
بتفسير(اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ
الصَّلاةِ) واقع در اين آيه قبلًا پرداختيم[1].
خداوند مؤمنين را به(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا) مورد خطاب قرار داده ميفرمايد:
(اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ ...)-
«ضمير دو نوع است 1- خوددارى از افعال ناپسندى كه كه نفس انسان بآنها تمايل دارد
2- وادار ساختن آن بر طاعاتى كه انجام آنها براى انسان سنگين و دشوار است بهمين
معنا حضرت امير مؤمنان 7 اشاره كرده ميفرمايد:
الصَّبْرُ صَبْرانِ صبر عَلى ما تكره و صبر على ما تحبّ» يعنى: صبر
بر دو نوع است 1- صبر بر آنچه بر تو سنگين و دشوار است و بانجام آن ميل دارى 2-
صبر و خود دارى از آنچه دوست ميدارى منظور اين است كه بوسيله اين دو نوع صبر كمك
بجوئيد( وَ الصَّلاةِ ...)- بوسيله نماز نيز كه متضمّن
يادآورى از خدا و خشوع در برابر او و تلاوت قرآن كه بر وعده ثواب و عذاب و هدايت
مشتمل است كمك بجوئيد البتّه نماز كه داراى اين اوصاف است انسان را بحسنات
مىخواند و از سيّئات باز ميدارد.
مفسّرين در اينكه از «صبر و نماز» براى انجام چه عملى بايد كمك گرفت
و استعانت جست اختلاف نظر دارند بعضى گفتهاند منظور اين است كه از اين دو چيز
براى انجام همه طاعات كمك بگيرند مثل اينكه فرموده است از راه انجام اين دو عبادت
براى انجام ساير عبادات و طاعات استعانت بجوئيد.
برخى ميگويند مراد اين است كه از اين دو چيز براى جهاد در راه خداوند
استعانت بجوئيد.
(إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ ...)-
در معناى آن دو وجه است: