6- بعضى گفتند «در هنگام نعمت و رفاه بياد من باشيد تا هنگام شدّت و گرفتارى شما را ياد كنم همانطور كه فرمود( فَلَوْ لا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلى‌ يَوْمِ يُبْعَثُونَ)[1] يعنى اگر او (يونس 7) بتسبيح و ستايش خدا نمى‌پرداخت ميبايست تا قيامت در شكم ماهى زيست كند» و در خبر وارد شده است در هنگام رفاه متوجّه خداوند باش تا در هنگام شدت او بتو توجه كند».

7- برخى مى‌گويند: «يعنى شما مرا بوسيله دعا ياد كنيد تا بوسيله اجابت ياد كنم بدليل قول خداوند( ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ‌)[2] يعنى بخوانيد تا اجابت كنم».

از حضرت باقر 7 روايت شده است كه فرمود: «پيغمبر اكرم صلّى اللَّه عليه و اله فرمودند: فرشته‌اى كه اعمال را مى‌نويسد نامه اعمال انسان را اول روز و اوّل شب براى ثبت اعمال مهيّا مى‌كند شما در اول افعال روزانه و آخر آن، عمل خيرى انجام بدهيد تا در صحيفه اعمال شما درج گردد.

در اين صورت خداوند ما بين آن دو را انشاء اللَّه مى‌بخشد زيرا فرمود:(فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ‌)».

ربيع درباره اين آيه مى‌گفت: «ان اللَّه ذاكر من ذكره و زائد من شكره و معذب من كفره يعنى خداوند كسانى را كه بياد او باشند ياد مى‌كند و بر نعمت افرادى كه شكر نعمت او را بجا ميآورند ميافزايد و كسانى كه كفران نعمت وى را مى‌كنند عذاب مينمايد»( وَ اشْكُرُوا لِي ...)- يعنى شكر نعمت‌هاى مرا بجا بياوريد و آنها را اظهار كنيد و بآنها اعتراف بنمائيد.

(وَ لا تَكْفُرُونِ ...)- يعنى نعمت‌هاى مرا بواسطه انكار آنها هرگز نپوشانيد و نعمتى كه مخصوصاً مورد نظر است نعمتى است كه از صدر آيه استفاده گرديد و آن وجود با بركت پيغمبر اسلام 6 است.

[1] آيه 143- 164 سوره الصافات

[2] آيه 60 سوره غافر