(دليلى و حجتى) فرستاديم تا (بنفع ايشان سخن گفته) بآنچه را كه شرك مى‌ورزند گواهى دهد.

قرائت:

فرقوا: «حمزه و كسايى» آن را «فارقوا» و ديگران «فرقوا» خوانده‌اند و در سوره انعام بآن اشاره نموديم.

فتمتعوا فسوف تعلمون: (ابى عاليه) در يكى از قرائتهاى نادره و كم استعمال خود كه «فيمتعوا فسوف يعلمون» خوانده يعنى كاميابى بسيارى نموده اما بزودى عاقبت كار را خواهند دانست.

شرح لغات:

منيبين: از «ناب ينيب» گرفته شده و بمعنى اميد از همه جا بريدن و بخدا متوصل شدن است و ممكن است از ماده «ناب ينوب» باشد كه بمعنى پى در پى برگشتن است چنان كه صد بار هم توبه بشكند باز هم باز ميگردد.

شيعا: شيعه بمعنى فرقه و شيع جمع و در معنى فرقه‌ها خواهد بود و از اين نظر بآنان شيع گفته شده كه بعضى از آن فرقه‌ها تابع بعض ديگر شده و عقيده او را ميگرفتند و بهمين معنى «شيعه على (ع)» استعمال شده كه تابع على (ع) و بدنبال او كنار حق گرد ميآيند.

مقصود:

(مُنِيبِينَ إِلَيْهِ‌): بازگشت كنندگان بسوى پروردگار.

«زجاج» گويد: نحويين تصور كرده‌اند حكم اين آيه خطاب بتمام مؤمنين است زيرا هر وقت خطاب بشخص پيامبر ميشود ديگران نيز در آن شريكند نظير آيه شريفه‌(يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ) در خصوص طلاق بپيامبر امر شده ولى سايرين با او شريكند پس آيه شريفه‌(فَأَقِمْ وَجْهَكَ) مقصود «اقيموا وجوهكم منيبين اليه» است كه بايد تنها از خداوند اميد داشته و بفرائض و احكام او عمل نمود.

(وَ اتَّقُوهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ): و بايد او را ترسيده- از گناهان دورى كنيد-