و نماز را بپاى داريد و تمامى آنها را بايد خالص براى خدا بدون هيچ نوعى شركى انجام دهيد لذا فرمود:

(وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ‌): و نباشيد از شريك آورندگان از آنان كه دين خود را پراكنده نموده- و در هر قسمتى با مرام مخصوصى دور از امر حق انجام ميدادند- چنان كه از «فراء» نقل شده و ممكن است خود آنان در دين تفرق پيدا كرده باشند.

(وَ كانُوا شِيَعاً): و بوده‌اند گروه‌هاى مختلفه و بر اثر همين اختلاف اديان متعدده‌اى پيدا شد كه بعضى بت پرست و بعضى آتش پرست و بعضى آفتاب پرست و غير ذلك بودند.

(كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ‌): هر گروهى با عقائدى كه در نزدش بوده شادمان بودند. اين تفسير بنا بنقل «مقاتل» است و در مقابل گفته شده شايد مقصود تعجب و گمان افراد باشد كه هر گروهى مبهوت بدين خود شده و او را حق ميدانست.

(وَ إِذا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ‌): و زمانى كه بمردم رنجى رسد و مرض يا فقر و ساير گرفتاريها بآنان متوجه شود خدا را مى‌خوانند.

(مُنِيبِينَ إِلَيْهِ‌): از همه جا منقطع شده بسوى او توجه كنند و دست بدعا بردارند.

(ثُمَّ إِذا أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً): سپس زمانى كه رحمتى از خدا بايشان رسد و مريض شفا پيدا كرده فقر و گرفتارى بر طرف شود.

(إِذا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ‌): در اين گاه گروهى از آنان به پروردگار خويش شرك ورزيده و بآنچه را كه قبلا پرستش مى‌نمودند بر ميگردند در حالى كه اين مخالف با منطق عقل و بر خلاف مقتضاى شكر نعمت است.

(لِيَكْفُرُوا بِما آتَيْناهُمْ‌): و مقصودشان كفران به نعمتهايى است كه داديمشان زيرا مقصود از شرك ورزيدن جز اين نخواهد بود.

بعضى گويند: لام در «ليكفروا» براى امر است بمعناى تهديد نظير آيه شريفه‌(فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ).