(لِتَسْكُنُوا إِلَيْها): تا بسوى آنان و در آغوششان بآسايش و آرامش بوده و بيكديگر انس بگيريد.

(وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً): و قرار داده بينتان دوستى و مهربانى و مقصود بين زن و شوهر است كه آن چنان بهم دوستى و مهر مى‌ورزند كه هر يك دومى را بيش از هر چيز دوست ميدارد و «سدى» گويد محبت و رحمة همان مهربانى و شفقت است.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ‌): البته در اين خلقت زنان هم شكل مردان دلالت روشنى براى ملت متفكر بوده- تا بدان وسيله خداوند و خالق موجودات را بشناسند-.

(وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌): و از جمله نشانه‌هاى توحيد پروردگار خلقت آسمانها و زمين و آنچه را كه در بين آنها از عجائب مخلوقات است ميباشد مانند ستارگان درخشان و آفتاب و ماه و حركت آنها بر اصول و نظام معين و آنچه از عجائب كه روى زمين بوده از انواع جماد و نبات و حيوان همه دليل بر توحيد پروردگار است.

(وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِكُمْ‌): گوناگونى زبانها «السنه» جمع لسان و بمعنى زبانها ميباشد و مراد از اختلاف زبانها اينست كه خداوند آنها را از نظر شكل و اندازه و تركيب بنحوى آفريده كه نغمه‌ها و صداهاى گوناگونى دارند تا آنجا كه صداى دو برادر بيكديگر مشتبه نمى‌گردد، و نيز گفته شده مراد اختلاف در لهجه‌ها و لغات است مانند- عربى، فارسى، تركى- و نحو آن، و هيچ يك از نوع حيوانات باندازه نوع انسانى متفاوت سخن نميگويند. پس اگر اين لغات توقيفى- از طرف پروردگار- باشد پس او از ابتداء چنين كرده است، و اگر از طرف بندگان باشد نيز او اسبابش را فراهم نموده.

(وَ أَلْوانِكُمْ‌): و رنگهايتان را نيز مختلف خلق نموده لذا ملتى سفيد پوست و ملت ديگر زرد و سومى برنگ سفيد تيره و ديگر اقوام و ملل كه هر يك بر اساس نظام خلقت برنگى خلق شده‌اند و اين از نشانه‌هاى خلقت بديع پروردگار و از عجائب قدرت و حكمت او ميباشد تا جايى كه با آن همه كثرت افراد انسانها حتى دو نفر از يك آب و خاك بشكل هم نمى‌باشند.