(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِلْعالِمِينَ‌): البته در اين خلقت نشانه‌ها و دليل‌هاى روشنى براى تمامى مردم خواهد بود.

(وَ مِنْ آياتِهِ‌): و باز از دلائل بر توحيد پروردگار و لزوم اخلاص عباد نسبت باو.

(مَنامُكُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ ابْتِغاؤُكُمْ مِنْ فَضْلِهِ‌): خوابيدنتان در شب و روز و فعاليت و كار و كوشش براى روزى در روز كه از فضل پروردگار ميباشد، در اينجا بعضى گفته‌اند شب و روز هر دو زمان خواب و كار است زيرا برخى از مردم بشب مشغول كار و در روز استراحت مينمايند و برخى بعكس‌اند، و حقيقتاً خواب از نشانه‌هاى عجيب قدرت پروردگار است تا بدن انرژيهاى از دست رفته را تجديد كرده و براى كار ديگر باره آماده شوند.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ‌): البته در آن نشانه‌هايى براى ملت شنوا است تا بپذيرند و در باره‌اش تفكر كنند زيرا بى آنكه فكر كنند بهرمند نشده و گويا مطلبى نشنيده‌اند.

(وَ مِنْ آياتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً): از نشانهاى او آنكه مى‌نماياند برق (آتش) ايكه از برخورد ابرها پديدار و بالنتيجه مسافرى كه عزم سفر دارد- از ريزش باران و توفان- بترسد و آنكه در شهر و آبادى خود مقيم است خوشحال است، البته اين تفسير از «قتاده» بوده اما «ضحاك» گويد يعنى ترس از صاعقه سوزان دارند و از طرفى اميدوار ريزش باران، و در مقابل قول سومى است و او از «ابى مسلم» نقل شده كه ميترسند از آنكه ابر بگذرد و باران نبارد و از طرفى ديگر اميدوارند.

(وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها): و ميفرستد از آسمان آب را تا زنده كند بوسيله او زمين را بعد مرگش- كه همچون مرده خشك شده و با ريزش باران تر و تازه ميگردد و بستانها و اشجار بر پشت آن تربيت ميشوند-.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ‌): البته در اين كار نشانه‌هايى براى ملتى است كه مى‌انديشند.

(وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ‌): و از نشانه‌هاى- قدرت و