بيفتد، مثل «كم» استفهاميه نصب ميدهد.

معيشتها: منصوب به نزع خافض (فى معيشتها).

(فَتِلْكَ مَساكِنُهُمْ‌): مبتدا و خبر.

(لَمْ تُسْكَنْ‌): حال.

قليلا: صفت مصدر محذوف (سكونا) يا صفت ظرف به تقدير «وقتا».

شأن نزول:

گويند:(إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ ..) در باره ابى طالب نازل شده است، زيرا پيامبر دوست ميداشت كه وى مسلمان شود، از اينرو اين آيه نازل شد. هم چنان كه اسلام آن وحشى را كه قاتل عمويش حمزه بود كراهت داشت. از اينرو در باره او نازل شد:(يا عِبادِيَ الَّذِينَ‌)( أَسْرَفُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ...) (اى بندگان من كه بر خويشتن تجاوز كرده‌ايد، از رحمت خدا نوميد نشويد: زمر 53) اين مطلب را از ابن عباس و جزا و روايت كرده‌اند.

اما اين روايت صحيح نيست. زيرا روا نيست كه پيامبر مخالفت خداوند سبحان كند و اگر چنان كه اهل تسنن گمان دارند، خدا اراده كرده باشد كفر ابو طالب و رسول 6 اراده كرده باشد ايمانش را، ميان اراده خدا و اراده رسول، كمال مخالفت است. مطابق عقيده ايشان معنى آيه اين است: اى محمد، تو ايمان ابو طالب را ميخواهى ولى من نميخواهم و با اينكه او در راه كمك و دفاع تو حد اكثر كوشش مبذول ميدارد من پرتو ايمان را در نهاد او قرار نداده‌ام. همچنين تو نميخواهى كه آن مرد وحشى كه قاتل عمويت حمزه است ايمان بياورد، ولى من ميخواهم كه او ايمان بياورد و پرتو ايمان را در دلش تابانيده‌ام.

چقدر اينگونه مطالب، از حقيقت دور است! ما در تفسير سوره انعام بيان كرده‌ايم كه به اجماع اهل بيت (ع) ابو طالب مؤمن از دنيا رحلت فرمود. در اينباره روايات بسيارى از ايشان نقل شده است. در آنجا شمه‌اى از اشعار دلنشين وى كه از ايمان قلبيش حكايت ميكرد آورديم. اگر ميخواستيم همه آن اشعار را در آنجا