و جاهاى ديگر سفر كند و باد مركب تيز تك او بود.

وهب گويد: هنگامى كه در جايگاه خود مى‌نشست، مرغان و جن و انس و همه لشكريان در برابرش صف آرايى ميكردند، آن گاه باد او را بهر جا كه مى- خواست، مى‌برد.

(وَ كُنَّا بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عالِمِينَ‌): ما بهمه چيز عالم بوديم و هر چه به او عطا كرديم از روى مصلحت بود.

(وَ مِنَ الشَّياطِينِ مَنْ يَغُوصُونَ لَهُ‌): شيطانها را هم مسخر سليمان كرديم تا در دريا برايش غواصى كنند و جواهر و مرواريد برايش استخراج نمايند.

(وَ يَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذلِكَ‌): و كارهاى ديگرى نيز از قبيل ساختن محرابها و تمثالها و غير آن برايش انجام ميدادند.

(وَ كُنَّا لَهُمْ حافِظِينَ‌): و آنها را نگاه ميداشتيم كه از سليمان فرار نكنند و از فرمان او سر نپيچند. يا اينكه كارهايى كه ميكردند، خراب نكنند.

(وَ أَيُّوبَ إِذْ نادى‌ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ‌): و بياد آور داستان ايوب را كه از طول محنت و رنج، بتنگ آمده، خدا را خواند كه: گرفتار سختى و مشقت شده‌ام و هيچكس از تو رحيم‌تر نيست.

در اينجا دعاى ايوب از كنايه‌هاى لطيف است كه ممكن است در موقع طلب حاجت بر زبان راند. چنان كه موسى گفت:(رَبِّ إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ) (قصص 24) پروردگارا، به خيرى كه بر من فرو آوردى، نيازمندم.

(فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَكَشَفْنا ما بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ آتَيْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ‌): دعايش را مستجاب كرديم و بيماريش را بر طرف كرديم و بستگان و ثروت از دست رفته‌اش را باو پس داديم و بدو مقابل افزايش داديم.

گويند: ايوب را مخير كردند. او زنده شدن اهلش را در آخرت و مثل آنها را در دنيا اختيار كرد و باو عطا شد.

گويند: او داراى سه يا هفت پسر و هفت دختر بود.