ايوب را هنگامى كه خداى خود را ندا كرد كه بمن زيان رسيده است و تو ارحم الراحمينى.

او را اجابت كرديم و زيان او را برداشتيم و اهلش را به او داديم و مثل اهلش را با اهلش نيز. رحمتى از جانب ما و تذكرى براى پرستندگان. و ياد كن اسماعيل و ادريس و ذا الكفل را كه همگى از صابران بودند و آنها را در رحمت خويش داخل كرديم. آنها از صالحان بودند.

لغت:

ريح: باد.

عصوف: حركت شديد باد.

اعراب:

لسليمان: متعلق به «سخرنا».

عاصفة: حال.

(تَجْرِي بِأَمْرِهِ‌): حال.

(مَنْ يَغُوصُونَ‌): عطف بر «ريح».

(مِنَ الشَّياطِينِ‌): حال از «سخرنا».

معهم: صفت بعد از صفت به تقدير «اهلا مثلهم كائنين معهم».

رحمة: مفعول له.

مقصود:

بدنبال داستانهاى گذشته، بذكر داستان سليمان پرداخته، مى‌فرمايد:

(وَ لِسُلَيْمانَ الرِّيحَ عاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلى‌ الْأَرْضِ الَّتِي بارَكْنا فِيها): باد و زنده را براى سليمان مسخر گردانيديم. هر وقت كه او اراده ميكرد تند مى‌شد و هر وقت اراده ميكرد كند مى‌شد و در سرزمين شام كه مأواى سليمان و سرزمين با بركت بود جريان پيدا ميكرد.

گويند: باد هر بامداد به اندازه يك ماه و هر عصر نيز باندازه يك ماه راه مى‌پيمود.

سليمان در بعلبك بود و در بيت المقدس برايش بتا مى‌ساختند و ناچار بود به آنجا