دعوت را نميشنوند. ايشان را بكرانى كه صدا را نميشنوند تشبيه كرده است. زيرا بواسطه استفاده نبردن از قوه شنوايى بمنزله كرانند. مقصود اين است كه براى شنيدن قرآن و توجه به آيات آن اشتياقى نشان نميدهند. پس مثل كرها هستند.

نظم:

(أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ): متصل است به‌(وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ) يعنى «أ فهم الخالدون ام لهم آلهة ...» برخى گويند: متصل است به‌(مَنْ يَكْلَؤُكُمْ) يعنى «ام لهم آلهة تكلؤهم».

وجه اتصال‌(إِنَّما أُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْيِ) به ما قبل اين است كه قبلا فرمود:(قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ) و اكنون ميخواهد بگويد: اگر فكر كنند ميدانند كه هيچ قدرتى نميتواند آنها را از كيفر الهى حفظ كند و در انذارهاى قرآنى بزرگترين آيات و حجج است.

برخى گفته‌اند: متصل است به آياتى كه در باره پند گرفتن از سرگذشت گذشتگان بود.

يعنى همه پندها و اندرزها از وحى است.