(أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنا): آيا آنها خدايانى جز ما دارند كه عذاب و كيفر را از آنها منع كند؟ در اينجا كلام پايان مى‌يابد. سپس بوصف خدايان ايشان پرداخته، مى‌فرمايد:

(لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ‌): اين خدايان خويشتن را نميتوانند يارى كنند، پس چگونه آنها را يارى كنند؟

برخى گفته‌اند: يعنى كفار نميتوانند خود را يارى كنند و نميتوانند بلاها و گرفتاريها را از خود دور گردانند.

(وَ لا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ‌): و كفار نيز پناهگاهى ندارند كه از عذاب ما به آن پناه ببرند.

(بَلْ مَتَّعْنا هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ‌): ما اينها و پدرانشان را در دنيا نعمت داديم و آنها را گرفتار كيفر نكرديم.

(حَتَّى طالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ): تا عمر آنها طولانى شد و طول عمر و نعمت دنيا چنان آنها را دچار غرور كرد كه كردند آنچه كردند.

(أَ فَلا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها): آيا نميدانند كه بر حسب امر ما كه بر زمين نازل مى‌شود، زمين بواسطه خرابى و مرگ مردم دچار نقصان ميگردد؟ برخى گفته‌اند: مرگ دانشمندان زمين را دچار نقصان ميكند.

اين مطلب از امام صادق (ع) نيز روايت شده است. فرمود: نقصان زمين از دست رفتن عالم است. برخى گويند: مراد از نقصان زمين فتح منطقه‌هاى مختلف بوسيله پيامبر بزرگ اسلام و ياران اوست كه بتدريج از منطقه‌هاى نفوذ و سرزمينهاى بيدينان كم و كسرى مى‌شود تا بكلى از بين بروند.

(أَ فَهُمُ الْغالِبُونَ‌): آيا اينها غالبند يا ما؟ يعنى اينها غالب نيستند. ما غالبيم.

(قُلْ إِنَّما أُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْيِ‌): بگو شما را بوسيله آنچه خدا بمن وحى كرده از عذاب مى‌ترسانم.

(وَ لا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعاءَ إِذا ما يُنْذَرُونَ‌): كران هنگامى كه انذار شوند،