[سوره الأنبياء (21): آيات 46 تا 50]

(وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ (46) وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَ كَفى‌ بِنا حاسِبِينَ (47) وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسى‌ وَ هارُونَ الْفُرْقانَ وَ ضِياءً وَ ذِكْراً لِلْمُتَّقِينَ (48) الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَ هُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ (49) وَ هذا ذِكْرٌ مُبارَكٌ أَنْزَلْناهُ أَ فَأَنْتُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ (50))

ترجمه:

اگر كمى از عذاب خدايت آنها را مس كند، گويند: واى كه ظالم بوده‌ايم! براى روز قيامت ميزان‌هاى عدل را مى‌نهيم. هيچ ظلمى به كسى نميشود. اگر به اندازه دانه‌اى از خردل باشد، مى‌آوريم و حساب ما كافى است. بموسى و هارون فرقان و روشنى و ذكر براى پرهيز كاران داديم. آنها كه در نهان از خداى خود مى‌ترسند و از قيامت بيمناكند. اين است ذكرى مبارك كه نازل كرده‌ايم. آيا شما منكريد؟

قرائت:

مثقال: ابو جعفر و نافع به رفع (همچنين در سوره لقمان) و ديگران به نصب‌