مدت طولانى خوابشان آگاه ساخت، از خداوند درخواست كردند كه آنها را بحال اول بازگرداند. خداوند يك بار ديگر آنها را بحال پيش بازگردانيد و ميان مردم شهر و ايشان حايلى ايجاد كرد. باين نحو كه آنها راه غار را گم كردند و به ساكنان غار دست نيافتند.

اكنون خداوند متعال در باره اختلاف مردم در باره تعداد اصحاب كهف، مى‌فرمايد:

(سَيَقُولُونَ ثَلاثَةٌ رابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْماً بِالْغَيْبِ‌): گروهى از مردم مى‌گويند: اصحاب كهف سه نفرند و چهارمى سگ ايشان است و گروهى مى‌گويند: آنها پنج نفر و ششمى سگ ايشان است. اينها همه متكى به گمان خود هستند و در اينباره يقينى ندارند.

اين معنى از قتاده است.

(وَ يَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ‌): گروهى هم مى‌گويند: آنها هفت نفرند و هشتمى سگ ايشان است.

برخى گويند: در اينجا خداوند خبر مى‌دهد كه بزودى در باره عده اصحاب كهف، اختلاف پيدا ميشود. هنگامى كه نصاراى نجران، خدمت پيامبر گرامى اسلام، شرفياب شدند، اين اختلاف پيدا شد. نصاراى يعقوبى گفتند: آنها سه نفرند و چهارمى سگ ايشان است. نصاراى نسطورى گفتند: آنها پنج نفرند و ششمى سگ ايشان است. مسلمانان گفتند: آنها هفت نفرند و هشتمى سگ ايشان است.

(قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ ما يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ‌): اى محمد، بگو: پروردگار من بعده آنها داناتر است و جز گروه كمى از مردم، به تعداد آنها عالم نيستند.

اين معنى از قتاده است.

عطا گويد: يعنى عده كمى از اهل كتاب به تعداد آنها عالمند.

ابن عباس گويد: من از همان عده كم هستم. آنها هفت نفرند و هشتمى سگ ايشان است. ظاهر اين است كه وى اين مطلب را از پيامبر گرامى اسلام بدست‌