لغت:

سلام: مصدر، يعنى سالم بودن. يكى از نامهاى خدا نيز هست. اين كلمه با اينكه نكره است، مبتدا واقع مى‌شود. كلماتى كه اسم جنس هستند، مبتدا واقع مى‌شوند و فايده مى‌دهند. لكن نظر به اينكه قبلا كلمه «سلام» بدون الف و لام بكار رفته، در اينجا بهتر است كه با الف و لام بكار رود.

مقصود:

آن گاه در نقل دنباله گفتار عيسى مى‌فرمايد:

(وَ جَعَلَنِي مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ‌): مجاهد گويد: يعنى خداوند مرا معلم و راهنماى خير گردانيده است. برخى گويند: يعنى هر فايده كرده است. بركت، يعنى:

زياد شدن خير و مبارك، يعنى چيزى كه خير را زياد كند. برخى گويند: يعنى در راه ايمان ثابت و پايدار هستم، زيرا اصل بركت، بمعناى نبوت است اين معنى از جبائى است.

(وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا): خداوند به من دستور داده است كه در دوران حيات، نماز را بپاى دارم و زكات بدهم.

(وَ بَرًّا بِوالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّاراً شَقِيًّا): خداوند مرا نسبت بمادرم موظف كرده است كه در برابر زحماتش از او قدردانى و شكر گزارى كنم. من بلطف خداوند، اين وظيفه را انجام مى‌دهم و نسبت به همگان متواضع هستم و در صف جباران نگون بخت نخواهم بود.

(وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا): در روز ولادت و روز مرگ و روز قيامت، خداوند متعال نعمت سلامت خود را بر من ارزانى داشته و ميدارد. تفسير اين قسمت در قصه يحيى گذشت. از اين آيات بر مى‌آيد كه انسان مى‌تواند خود را به صفات نيكو بستايد. بشرطى كه منظور شناساندن خود باشد نه افتخار و مباهات! گويند: همين كه عيسى با آنها سخن گفت، دانستند كه دامن مريم پاك است. از آن پس عيسى سكوت كرد و تا وقتى كه معمولا اطفال ديگر بسخن‌