[سوره مريم (19): آيات 31 تا 35]

(وَ جَعَلَنِي مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا (31) وَ بَرًّا بِوالِدَتِي وَ لَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّاراً شَقِيًّا (32) وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا (33) ذلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ (34) ما كانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ سُبْحانَهُ إِذا قَضى‌ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (35))

ترجمه:

خداوند، مرا در هر كجا باشم، مبارك گردانيده و تا زنده‌ام به نماز و زكات سفارش كرده است. او مرا نسبت بمادرم نيكو كار گردانيده و ستمكارى نگون بخت نساخته است. سلام بر من، بروز ولادت و روز مرگ و روز قيامت، اين است عيسى بن مريم، سخن حقى كه در باره آن شك مى‌كنند، براى خداوند سزاوار نيست كه فرزندى بگيرد، او منزه است هر گاه امرى را مقرر بدارد، به آن مى‌گويد: باش و هستى مى‌پذيرد.

قرائت:

قول الحق: عاصم و ابن عامر و يعقوب به نصب و ديگران برفع خوانده‌اند. رفع بنا بر تقدير مبتداست. يعنى «هذا الكلام قول ...» ممكن است اين مبتدا ضميرى باشد كه مرجع آن عيسى است. زيرا به عيسى، روح و كلمه خدا گفته شده است. اما نصب آن به تقدير «احق» است.