(وَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسابَ‌): ديگر اينكه: بوسيله حساب شب و روز، شماره سالها و ماهها و سرآمد بدهيها و قراردادها را ضبط كنيد و خوبيهاى ايام عمر را بدانيد و به پايان زندگى خود توجه داشته باشيد. بديهى است كه اگر وجود شب و روز نبود، هيچ يك از اين حسابها براى شما روشن نبود.

(وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَصَّلْناهُ تَفْصِيلًا): ما هر چيزى را بطور واضح و روشن تفصيل و تميز مى‌دهيم و با بيان رسا، بيان مى‌كنيم، تا اشتباه نشود و مخفى نماند.

نظم آيات:

آيه نخست، متصل است به:( عَسى‌ رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ‌)، زيرا چون بنى اسرائيل را امر كرد كه براه راست باز گردند و توبه كنند و اسلام را بپذيرند، بيان كرد كه: اين راه راست، همانا قرآن است كه مردم را به بهترين دين هدايت مى‌كند.

برخى گويند: متصل است به:( وَ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ‌) يعنى: همانطورى كه تورات را بر موسى نازل كرديم قرآن را- كه هادى مردم به بهترين و راست‌ترين راه است- بر محمد نازل كرديم.

برخى گويند: متصل است به:( سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى‌) مقصود اين است كه: خداوند بنده خود را بمعراج برد و كتاب خود قرآن را بر او نازل كرد.

آيه‌( وَ يَدْعُ الْإِنْسانُ بِالشَّرِّ) به آيه سابق كه در پيرامون بشارت كفار است به عذاب، متصل است. بدنبال آن آيه، مى‌گويد: اهل كفر، از روى جهل و عناد، در فرا رسيدن عذاب، شتاب مى‌كنند، لكن خداوند به خواسته شتاب آميز آنان توجهى نمى‌كند و آنچه بصلاح انسان است، به او مى‌دهد. در آيه بعد مى‌گويد: خداوند نعمتهاى گوناگونى از قبيل شب و روز و ... براى انسان آفريده است، گو اينكه سپاس اين نعمتها را بجا نمى‌آورد.