آورده و بصلاح آمده‌اند، پروردگارت از پى آن، آمرزگار و رحيم است.

اعراب:

(مَتاعٌ قَلِيلٌ‌): خبر براى مبتداى محذوف، يعنى «متاعهم بهذا الذى فعلوه متاع قليل».

مقصود:

سابقاً درباره چيزهاى حلال و چيزهاى حرام، سخن گفت. اكنون دستور مى- دهد كه از مخالفت دستورهاى او خوددارى كنند. از اينرو ميفرمايد:

(وَ لا تَقُولُوا لِما تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ‌): چيزهايى را كه زبانهاى شما بدروغ آنها را حلال يا حرام شمرده‌اند، حلال يا حرام نشماريد و نگوييد: مردار حلال است و شترى كه ده شكم زاييده، حرام است.

(لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ‌): و با اين سخن، نسبت دروغ به خدا ندهيد و احكامى كه زاييده فكر شماست بخداوند متعال نبنديد.

(إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لا يُفْلِحُونَ‌): زيرا كسانى كه به خداوند نسبت دروغ مى‌دهند، از عذاب خدا نجات نمى‌يابند و خيرى نمى‌بينند.

(مَتاعٌ قَلِيلٌ‌): در اين دنيا چند روزى بيشتر، از متاع اندك آن بهره‌مند نميشوند.

(وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌): اما در آخرت، گرفتار عذابى دردناك خواهند شد.

(وَ عَلَى الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا ما قَصَصْنا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ‌): و بر يهوديان حرام كرديم، چيزهايى كه قبلا براى تو شرح داديم. مقصود مطالبى است كه در سوره انعام ذكر شده است. در آنجا فرمود:( وَ عَلَى الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ) (انعام 146: و بر يهوديان حرام كرديم هر ناخن دارى را ...) اين معنى از حسن و قتاده و عكرمه است. بديهى است كه سوره انعام پيش از اين سوره، نازل شده است.

(وَ ما ظَلَمْناهُمْ‌): ما از اين راه، بر آنها ظلمى روا نداشتيم.

(وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ‌): بلكه آنها از راه معصيت و كفران نعمتها و انكار انبياء بخود ظلم كردند و سزاوار شدند كه چيزهاى حلال بر آنها حرام گردد،