[سوره النحل (16): آيات 116 تا 119]

(وَ لا تَقُولُوا لِما تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لا يُفْلِحُونَ (116) مَتاعٌ قَلِيلٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (117) وَ عَلَى الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا ما قَصَصْنا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (118) ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (119))

ترجمه:

براى آن توصيف‌هاى دروغى كه زبانهايتان مى‌كند، نگوييد: اين حلال و اين حرام است، كه دروغ بخدا ببنديد. كسانى كه دروغ به خدا بندند، رستگار نميشوند.

بهره‌اى ناچيز است و براى آنهاست عذابى دردناك. و بر يهوديان آنچه را از پيش براى تو نقل كرده‌ايم، حرام كرديم. ما ستمشان نكرده‌ايم، بلكه خودشان در حق خود ستم كردند.

آن گاه پروردگارت نسبت به كسانى كه از روى نادانى بدى كرده و از پى آن توبه‌