نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 14 صفحه : 197
وجه دو قرائت ديگر، اماله فتحه به كسره است.
لغت:
شاكله: طريقه و مذهب. مىگويند: «هذا طريق ذو شواكل» اين است راهى كه
از آن راهها منشعب مىشود.
مقصود:
اكنون، در باره قرآن كريم مىفرمايد:
(وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ
لِلْمُؤْمِنِينَ): قرآن از چند جهت، براى مردم شفاست:
1- با راهنمايىهاى خود كورى جهل و حيرت شك، را زايل مىسازد.
2- داراى چنان نظم و تأليف و فصاحتى اعجاز آميز است كه راستى مدعاى
پيامبر را اثبات مىكند، از اين جهت، مردم را از بيمارى جهل و شك و كوردلى در راه
دين، شفا مىبخشد.
3- قرآن وسيلهاى است كه به آن تبرك مىجويند و براى رفع بيماريها
قرائت مىكنند و خداوند بوسيله قرآن، به مقتضاى مصلحت خود، بسيارى از زيانها و
امور ناپسند را از مردم دور مىسازد.
4- قرآن مشتمل است بر دلائل توحيد و عدالت و احكام دين و پندها و
اندرزها و ضرب المثلها، بنا بر اين شفاى دردهاى دنيوى و اخروى مردم است.
اينكه مىگويد: براى مؤمنين، رحمت است، يعنى: نعمت است. علت اينكه
شفا و رحمت بودن قرآن را به مؤمنان اختصاص مىدهد، اين است كه فقط آنها هستند كه
از قرآن بهرهمند مىگردند.
(وَ لا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَساراً):
مردم ستمكار، بوسيله قرآن، نه تنها بهرهاى نمىبرند، بلكه بر زيانكارى آنها
افزوده مىشود. آنها سزاوار پاداش نمىشوند، بلكه لايق كيفر مىگردند، زيرا كافرند
و در باره قرآن، فكر نمىكنند. نظير:( فَلَمْ يَزِدْهُمْ
دُعائِي إِلَّا فِراراً) (نوح 6: دعوت من جز بر فرار آنها
نيفزود).
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 14 صفحه : 197