به من نرسيده است. از اينرو خداوند فرمود، قل لعبادى ... اين مطلب، از كلبى است.

مقصود:

اكنون خداوند بندگان خود را امر مى‌كند، كه از كارها و گفتارهاى بهتر پيروى كنند.

(وَ قُلْ لِعِبادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ‌): اى محمد، به بندگان من بگو، گفتارها و راه و رسم‌هايى براى خود انتخاب كنند كه بهترين گفتار و راه و رسم است.

تعبير: بندگان من، به منظور تعظيم بندگان مؤمن است. برخى هم گفته‌اند:

منظور همه افراد مكلف است.

بقولى يعنى: اى محمد، آنها را امر كن كه بهترين كلمات- يعنى كلمه شهادتين و هر چه پيش خدا پسنديده است- بگويند.

حسن گويد: يعنى امر كنند به آنچه خدا امر كرده و نهى كنند از آنچه خدا نهى كرده است.

برخى گويند: يعنى مؤمنين با بهترين عبارات، از يكديگر تمجيد كنند و بگويند: رحمك اللَّه. يعفر اللَّه لك.

ابو مسلم گويد: يعنى به بندگان من بگو كه چون سخن تو و سخن مشركين را مى‌شنوند، هر چه بهتر است بگويند و از آنچه نيكوتر است، پيروى كنند. نظير:

(فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ‌) (زمر 18: بندگانم را كه سخن را مى‌شنوند و بهترش را پيروى مى‌كنند، بشارت ده)( إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ‌): شيطان در ميان آنها فساد مى‌كند و آنها را به دشمنى يكديگر وامى‌دارد.

(إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبِيناً): شيطان، همواره دشمن سرسخت آدم و اولادش بوده است.

اكنون خداوند، هر دو گروه را مخاطب ساخته، مى‌فرمايد:

(رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ‌): خداوند به حال شما داناتر است و طبق مصلحت، به تدبير