- آرى. نماز بر آنها، طلب آمرزش، وفا كردن به عهدشان، احترام دوستشان و صله رحم آنها.

قتاده گويد:

- اينطور دانستيد و به اين دستور امر شديد، بنا بر اين آنچه خداوند بر شما تعليم كرده، بگيريد و به ادب خداوند، گرايش پيدا كنيد.

(رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِما فِي نُفُوسِكُمْ‌): خداوند به قصدهاى باطنى شما داناتر است و مى‌داند كه قصد شما نيكى است يا نافرمانى، بنا بر اين هر كس كه: خطايى از او سر زد و قصدش نافرمانى پدر و مادر نيست، خداوند از خطايش چشم پوشى مى‌كند. برخى گويند: يعنى خداوند به همه اسرار باطنى شما آگاه است. برخى گويند: يعنى علم خداوند، ثابت‌تر است.

(إِنْ تَكُونُوا صالِحِينَ فَإِنَّهُ كانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُوراً): اگر شما صالح باشيد و راه طاعت خدا را بپيماييد، خداوند آمرزنده توبه كنندگان است. مجاهد گويد: اواب، كسى است كه اهل توبه و عبادت باشد و از گناهان خود باز گردد. از امام صادق (ع) نيز چنين نقل شده است.

قتاده گويد: «اوابين» كسانى هستند كه اهل طاعت و احسان باشند.

سعيد بن مسيب گويد: كسانى هستند كه: گناه كنند، سپس توبه كنند، پس از توبه، باز هم گناه و توبه كنند.

ابن عباس گويد: كسانى هستند كه در سختى‌ها به خداوند رجوع كنند.

نيز از ابن عباس روايت شده است كه: آنها تسبيح كنندگانند. مؤيد آن، آيه‌( يا جِبالُ أَوِّبِي مَعَهُ‌) است (سبا 10: اى كوه‌ها، با او تسبيح كنيد).

برخى گويند: مقصود كسانى است كه ميان مغرب و عشا نماز مى‌گزارند، روايتى هم بهمين مضمون وارد شده است.

هشام بن سالم از امام صادق (ع) روايت كرده است كه:

- چهار ركعت نماز، كه در هر ركعتى پنجاه مرتبه، سوره قل هو اللَّه، خوانده شود، نماز اوابين است.