نگاه نكن، زيرا نعمتهايى كه ما بتو و پيروانت بخشيده‌ايم، يعنى نبوت، قرآن، اسلام، فتوحات و ... بيشتر و پر ارزش‌تر از نعمتهاى آنهاست.

برخى گويند: كلمه «ازواج» به معناى «اصناف» است. يعنى به نعمتهايى كه به اصناف مشركان داده‌ايم، نگاه نكن و آنها را پيش خود بزرگ نشمار. بنا بر اين «ازواج» مفعول به است و مقصود، نهى پيامبر گرامى است از اينكه رغبتى بدنيا پيدا كند. پيامبر از نگاه كردن به چيزهاى نيكوى دنيا خوددارى مى‌كرد.

(وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ‌): و اگر كفار قريش، ايمان نمى‌آورند و دچار عذاب مى‌شوند، تو غم آنها را نخور. اين معنى از كلبى است.

حسن گويد: يعنى اگر آنها بر اثر كفر، گرفتار عذاب مى‌شوند، غم آنها را نخور.

جبائى گويد: يعنى بخاطر نعمتهايى كه به آنها داده و بتو نداده‌ايم، غمگين نباش.

(وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌): ابن عباس گويد: يعنى با مؤمنان نرمى و ملايمت كن عرب به كسى كه با وقار و بردبار باشد، گويد: «خافض الجناح» منشأ اين تعبير اين است كه: مرغان هنگامى كه جوجه‌ها را بطرف خود مى‌آورند، نخست پر و بال را مى‌گشايند، تا جوجه‌ها در زير آن آرام‌گيرند، سپس بالها را بزير مى‌آورند و اين نشانه محبت است، بنا بر اين مقصود اين است كه: پيامبر بايد با مؤمنان متواضع باشد، تا آنها از وى پيروى كنند.

(وَ قُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ‌): و بگو: من شما را بجاهاى ترسناك، آگاه مى‌سازم، تا از آن بپرهيزيد و آنچه مورد نياز شماست و من با سمت رسالت، براى بيان آن آمده‌ام، براى شما بيان خواهم كرد.

(كَما أَنْزَلْنا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ‌): در اين باره، دو قول آورده‌اند:

1- قتاده گويد: يعنى قرآن را بر تو نازل كرديم، همانطورى كه بر يهوديان و مسيحيان كه قرآن را قسمت قسمت كرده، ميان اجزاى آن تفرقه افكندند و بعضى را قبول‌