برگزيد و او را از اسرار غيبى خبر داد. «تنبأ مسيلمة الكذاب» يعنى مسيلمه ادعاى نبوت كرد.

ريب: پليدترين شكها را گويند و «مريب» كسى است كه تهمت و افترا ببندد و در نتيجه در مردم ايجاد شك و ترديد كند.

اعراب:

(قَوْمِ نُوحٍ وَ ...): بدل از(الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ).

فاطر: مجرور صفت «اللَّه».

(مِنْ ذُنُوبِكُمْ‌): «من» براى تبعيض و بقولى زائده است. سيبويه گويد: «من» در جمله مثبت، زائده واقع نمى‌شود.

مقصود:

در آيات پيش، در پيرامون نعمتهاى الهى سخن گفته شد، اكنون در باره وظيفه شكر گزارى و فوايد آن و مضرات كفران نعمت، سخن مى‌گويد:

(وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ‌): حسن و بلخى گويند: يعنى بياد آورد هنگامى كه خداوند اعلام فرمود. ابن عباس گويد: يعنى هنگامى كه خداوند به شما فرمود. جبائى گويد:

يعنى هنگامى كه خداوند شما را خبر داد.

(لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ‌): اگر در برابر نعمتهاى من سپاسگزار باشيد، بر نعمتهاى شما مى‌افزايم.

(وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ): و اگر منكر نعمتهاى من شويد، عذاب من براى كسانى كه منكر شوند، سخت است. امام صادق (ع) فرمود: از اين آيه برمى‌آيد كه هر بنده‌اى كه به او نعمتى عطا شد و به قلب خود به آن نعمت اقرار و خداوند را بزبان خود، ستايش كرد، سخنش به پايان نمى‌رسد، جز اينكه خداوند فرمان دهد كه بر نعمت او افزوده شود.

(وَ قالَ مُوسى‌ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ):

موسى چنين گفت: اگر شما و همه كسانى كه در روى زمين هستند منكر نعمت-