ترجمه:

و ياد آور هنگامى را كه خداوند اعلام فرمود كه: اگر شكر نعمت‌ها را بجاى آوريد، بر نعمت‌هاى شما مى‌افزايم و اگر كفران نعمت كنيد، عذاب من شديد است.

موسى گفت: اگر شما و همه كسانى كه در روى زمين هستند، كفر بورزيد، خداوند بى‌نياز و ستوده است. آيا خبر قوم نوح و عاد و ثمود كه در گذشته مى‌زيسته‌اند و كسانى كه بعد از آنها آمده‌اند و جز خدا كسى از حال آنها خبر ندارد، به شما نرسيده است؟

پيامبران با دلائل روشن، نزد آنها آمدند و آنها دست‌ها را در دهان‌هاى خويش كردند و گفتند: ما منكر رسالت شمائيم و در باره آنچه ما را به آن دعوت مى‌كنيد، در شك هستيم و احتمال سوء نيت، در باره شما مى‌دهيم. پيامبرانشان گفتند: آيا در باره خداوندى كه آفريدگار آسمان‌ها و زمين است، شكى است؟ خداوند شما را دعوت مى‌كند كه گناهان‌تان را بيامرزد و تا مدتى معين شما را مهلت دهد. گفتند: شما نيز بشرى مثل ما هستيد كه مى‌خواهيد ما را از آنچه پدرانمان پرستش مى‌كردند، بازداريد.

بنا بر اين دليلى روشن براى ما بياوريد.

تعداد آيات:

بر حسب شمارش كوفيان، چهار آيه و بر حسب شمارش ديگران پنج آيه و اختلاف در(قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ) است. كوفيان اينجا را خاتمه آيه ندانسته و ديگران دانسته‌اند.

لغت:

تأذن: اعلام. «آذن و تأذن» نظير «اوعد و توعد» داراى يك معنى هستند.

شاعر گويد:

يعنى: اسماء اعلام كرد كه او قصد دارد از ما جدا گردد، بسا مقيمى كه از اقامت خود به تنگ آمده است.

نبأ: خبر از يك حادثه بزرگ. «نبّأ اللَّه محمداً» يعنى خداوند محمد را به پيامبرى‌