[سوره الرعد (13): آيات 3 تا 4]

(وَ هُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ فِيها رَواسِيَ وَ أَنْهاراً وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فِيها زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (3) وَ فِي الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ وَ جَنَّاتٌ مِنْ أَعْنابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِيلٌ صِنْوانٌ وَ غَيْرُ صِنْوانٍ يُسْقى‌ بِماءٍ واحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَها عَلى‌ بَعْضٍ فِي الْأُكُلِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (4))

ترجمه:

و اوست خدايى كه زمين را گسترد و در آن كوه‌هايى استوار و نهرهايى قرار داد و از همه ميوه‌ها دو جفت آفريد. با پرده سياه شب، روز را مى‌پوشاند. در اينها نشانه‌هايى است براى مردمى كه انديشه كنند. و در روى زمين قطعه‌هاى مجاور و باغهايى از انگور و كشتزارها و نخلهايى كه از يك اصل يا چند اصل رسته‌اند و از يك آب مشروب ميشوند، وجود دارد. و ما برخى از آنها را از لحاظ ميوه و ثمر بر برخى برترى بخشيده‌ايم در اينها آياتى است براى مردمى كه عاقل باشند.

قرائت:

در پيرامون جمله «يغشى الليل النهار» در سوره اعراف گفتگو كرده‌ايم.

و زرع و نخيل صنوان و غير صنوان: ابن كثير، يعقوب و حفص همه اين‌