سير: مرور ممتد در يك جهت.

تفسير:

خداى سبحان در اين آيات به پيغمبرش- 6- دستور ميدهد كه دعوت خود را براى مشركان بيان دارد.

(قُلْ هذِهِ سَبِيلِي) ابن زيد گفته: يعنى اى محمد بگو: اين است طريقه و راه و روش من. و مقاتل و جبائى گفته‌اند: يعنى اينكه من بدان دعوت ميكنم طريقه و آئين من است، و تفسير آن در آيه بعدى است كه ميفرمايد:

(أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‌ بَصِيرَةٍ) يعنى بتوحيد خدا و عدل و دين او دعوت ميكنم از روى يقين و معرفت و دليل قاطع نه از روى تقليد.

(أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي) يعنى هم من شما را بدان دعوت ميكنم، و هم كسانى كه بمن ايمان آورده‌اند و بقرآن و موعظه تذكر ميدهند و از گناهان جلوگيرى و نهى ميكنند.

و ابن انبارى گفته: ممكن است اينگونه بخوانيم و بگوئيم كلام در جمله‌(أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ) تمام شده و(عَلى‌ بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي) جمله جداگانه و ابتداى كلام ديگرى است (- يعنى بسوى خدا دعوت ميكنم- سپس فرمود: من و هر كه پيرويم ميكند بر بينايى و بصيرت هستيم). و همين معناى گفتار ابن عباس است كه گفته: اصحاب محمد در بهترين طريقه و روش هستند.

(وَ سُبْحانَ اللَّهِ) و خداى منزه است از آنچه شريك او سازند، يعنى: بگو و خدا منزه است ... و برخى گفته‌اند:(سُبْحانَ اللَّهِ) در اينجا جمله معترضه‌اى است كه ميان دو جمله آمده.

(وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ) و من از مشركان نيستم كه براى خدا شريك و همسر و فرزند قرار داده‌اند. و اين آيه دليل است بر فضيلت دعوت (و خواندن مردم) بسوى خدا و توحيد و عدل وى، و حديثى هم كه از رسول خدا- 6- روايت شده به اينمطلب كمك ميكند كه آن حضرت فرمود:

«العلماء امناء الرسل على عباده»

علماء و دانشمندان امانت دارهاى پيمبران خدا هستند نسبت به بندگان او.