[سوره يوسف (12): آيات 108 تا 109]

(قُلْ هذِهِ سَبِيلِي أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‌ بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ (108) وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ إِلاَّ رِجالاً نُوحِي إِلَيْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌ أَ فَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا أَ فَلا تَعْقِلُونَ (109))

ترجمه:

بگو اين راه من است كه بسوى خدا دعوت كنم از روى بصيرتى كه دارم و هر كس كه پيرويم كرده، و خدا منزه است و من از مشركان نيستم (108). و پيش از تو نفرستاديم جز مردانى از اهل دهكده‌ها را كه بدانها وحى كرديم، آيا در زمين نميگردند تا بنگرند كه چسان بوده است سر انجام كسانى كه پيش از ايشان بوده‌اند، و همانا كه سراى آخرت براى آنها كه تقوى پيشه كرده‌اند بهتر است چرا تعقل نمى‌كنند (109).

شرح لغات:

سبيل: طريق و راهى كه آماده براى رفتن و سلوك است، و دين اسلام طريقى است كه انسان را ببهشت ميرساند.

بصيرة: آنچه بدان چيزى را بشناسند.