ديگرى را پرستش كنند. و اين معنايى است كه از امام باقر 7 روايت شده.

و از امام صادق 7 روايت شده كه فرمود: اينكه كسى ميگويد: «اگر فلانى نبود من هلاك شده بودم» و يا «اگر فلانى نبود عيال من از بين رفته بود» با گفتن اين جمله براى خدا در روزى رساندن و دفع بلا شريك قرار داده است. بآن حضرت عرض كردند اگر كسى اينگونه بگويد: «كه اگر خدا بوجود فلانى بر من منت نگذارده بود من هلاك شده بودم» چگونه است؟ فرمود: اين طرز گفتار عيبى ندارد.

و در روايتى كه زرارة و محمد بن مسلم و حمران از آن دو بزرگوار 8 روايت كرده‌اند فرمودند: منظور شرك در نعمتها است. و در حديثى كه محمد بن فضيل از امام هشتم 7 روايت كرده فرمود: منظور شركى است كه بحدّ كفر نرساند.

(أَ فَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غاشِيَةٌ مِنْ عَذابِ اللَّهِ) يعنى اين كافران ايمن هستند كه عذابى از جانب خداى سبحان بر آنها بيايد كه همه‌شان را فرا گيرد و احاطه‌شان كند، و مجاهد گفته: منظور عذاب استيصال است، و ضحاك گفته: صاعقه‌ها و عذابهاى كوبنده است.

(أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً) يا قيامت بطور ناگهانى و بى‌خبرى آنها بر ايشان در آيد.

(وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ) يعنى خبر از قيام آن نداشته باشند، ابن عباس گفته: هنگامى كه مردم در بازارها- و سرگرم تجارت و خريد و فروش- خود هستند صيحه آسمانى بيايد و قيامت بر پا شود.