برادر پدر و مادرى خود (ابن يامين) را پيش خود برد و در منزل خود جايش داد، و از امام صادق 7 روايت شده كه فرموده: چون برادران بنزد يوسف رفتند- گفتند: اين است كه آن برادرى كه دستور دادى او را همراه خود بياوريم، يوسف آنها را در اينكار تحسين كرد و سپس مجلس ضيافتى براى آنها ترتيب داد و گفت: هر يك از شما با برادر مادرى خود بر سر يك خوان طعام بنشينيد، آنها بترتيب هر دو نفر بر سر يك خوان نشستند، فقط ابن يامين بود كه تنها ماند، يوسف پرسيد: تو چرا نمى‌نشينى ابن يامين گفت: تو فرمودى: هر يك با برادر مادريش سر يك خوان بنشينند و من در ميان اينها برادر مادرى ندارم، يوسف پرسيد: مگر تو برادر مادرى نداشتى؟ گفت:

چرا. يوسف پرسيد: پس چه شد؟ گفت: اينان ميگويند: گرگ او را دريده؟ يوسف پرسيد: تو در فراق او چه اندازه اندوهناك هستى؟ گفت: به اين اندازه كه خدا يازده پسر بمن داد و نام هر يك را از نام آن برادر مشتق ساخته و نام او گذاردم، يوسف گفت:

با اينوصف اساساً تو چگونه پيش زنان رفتى و لذت فرزند بردى؟ ابن يامين گفت:

من پدر صالحى دارم كه او بمن گفت: ازدواج كن شايد خداوند بتو فرزندى بدهد و زمين بتسبيح او سنگين گردد، يوسف گفت: اكنون بيا و در كنار من بر خوان غذا جلوس كن، برادران كه اين جريان را مشاهده كردند گفتند: براستى كه خداوند يوسف و برادرش را بر ما برترى داده تا جايى كه پادشاه او را بر خوان خود مى‌نشاند.

(قالَ إِنِّي أَنَا أَخُوكَ) يوسف خود را بدو معرفى كرد، و بعضى گفته‌اند: يعنى يوسف بدو گفت: من بجاى آن برادرت كه هلاك شده هستم، و به اين ترتيب او را دلدارى داد ولى خود را معرفى نكرد.

(فَلا تَبْتَئِسْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ) وهب و شعبى گفته‌اند: يعنى از آنچه در گذشته برادران با تو كرده‌اند محزون و غمگين مباش.

(فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ) و چون آذوقه آنها را داد و براى هر كدام بار شترى مقرر داشت.

(جَعَلَ السِّقايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ) دستور داد تا پيمانه را در بار برادرش بگذارند،