بيان آيه 19 تا 22

شرح لغات:

سقاية ... وسيله كشيدن آب را گويند، و محلى كه در آن چاه آب است نيز سقاية گويند.

بشارت ... چيزى است كه بدان سرور در بشره صورت ظاهر گردد.

رضوان ... آن حقيقتى است كه در برابر احسان مستحق گردد.

نعيم ... از نعمت مشتق است.

ابد ... زمان آينده‌اى است كه انتها ندارد. چنانچه «قطّ» در ماضى بهمين معنا است.

شأن نزول:

بگفته حسن و شعبى و محمد بن كعب قرظى اين آيه درباره على بن ابى طالب 7 و عباس بن عبد المطلب و طلحة بن شيبه نازل شد، و اين بدانجهت بود كه هر يك افتخار كرده طلحة گفت: من صاحب خانه كعبه و كليد دار آن هستم و اگر بخواهم ميتوانم شب خود را آنجا بسر برم، و عباس گفت: من داراى منصب سقايت و عهده‌دار آن هستم.

و على 7 فرمود: من از اينمصبها كه شما بدان افتخار كنيد چيزى ندانم ولى همين قدر ميدانم كه من مدت ششماه پيش از ساير مردم بسوى قبله نماز گذاردم، و متصدى امر جهاد و پيكار با دشمنان دين بودم.

و برخى چون ابن سيرين و مرّة همدانى گفته‌اند: على 7 بعمويش عباس فرمود: اى عمو! چرا از مكه هجرت نمى‌كنى و برسول خدا نمى‌پيوندى؟ عباس در پاسخ آن حضرت گفت:

آيا كارى كه من عهده‌دار آن هستم فضيلت آن از هجرت بيشتر نيست؟ منم كه‌