(قُلِ انْظُرُوا ما ذا فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ) اى محمد بكسى كه از آيات و نشانه‌ها از تو سؤال ميكند بگو: بنگريد و نشانه‌ها و عبرت‌ها را از اختلاف شب و روز و جريان ستارگان و افلاك و كوه‌ها و درياها و درختان و ميوه‌ها و حيوانات گوناگون ببينيد، زيرا دقت در فرد فرد و يا جملگى آنها انسان را به ايمان و شناسايى پروردگار تعالى راهبرى ميكند و به يگانگى و علم و قدرت و حكمت وى دلالت مينمايد.

(وَ ما تُغْنِي الْآياتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ) يعنى اين نشانه‌ها و برهانهاى آشكار با كثرت و ظهورى كه دارد و نيز اين فرستادگان بيم دهنده براى تنبه مردمى كه روى اين نشانه‌ها تفكر و تدبر نمى‌كنند و ايمان بحق را نمى‌خواهند سودى نميدهد.

و برخى گفته‌اند: معناى‌(ما تُغْنِي) يعنى چه چيز بدانها سود دهد از جلب منفعت و دفع زيان در وقتى كه راهنماى آنان نباشد؟ و روى اين قول لفظ «ما» استفهاميه است. و رسم حسن بر اين بود كه هر گاه اين آيه را ميخواند فرياد ميزد و ميگفت: برهانها و حجتهاى آشكار براى مردمى كه آنها را نمى‌پذيرند سودى ندهد.

و امام صادق 7 فرمود: در شب معراج جبرئيل براى رسول خدا- 6- براق آورد و آن حضرت بر آن سوار شده به بيت المقدس آمد، در آنجا بگروهى از پيمبران برخورد و آنها را ملاقات كرده برگشت و چون صبح شد بأصحاب خود فرمود:

من دوش به بيت المقدس رفته و برادران پيغمبر خود را ملاقات كردم، حاضران پرسيدند:

چگونه در يك شب به بيت المقدس رفتى و باز گشتى؟ فرمود: جبرئيل براى من براق را آورد و بر آن سوار شده اين مسافت را طى كردم، و نشانه‌اش اين است كه در سر فلان آب بكاروانى از أبى سفيان بر خوردم كه شتر قرمز رنگى را گم كرده و در جستجوى آن بودند.

اين سخنان را كه از آن حضرت شنيدند نگاهى بهم كرده برخى از آنها گفتند:

ممكن است سوار تندروى بنزد او آمده و اين خبر را باو داده است ولى شما بشام رفته و آنجا را ديده‌ايد اكنون از بازارها و تاجران شام از وى سؤال كنيد (و ببينيد چه ميگويد)؟.

رسول خدا- 6- چنان بود كه اگر چيزى را از وى مى‌پرسيدند