[سوره يونس (10): آيه 98]

(فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إِيمانُها إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (98))

ترجمه:

چرا نبود قريه‌اى كه مردم آن (در هنگام ديدن عذاب) ايمان آورند و ايمانشان سودشان دهد مگر قوم يونس كه چون ايمان آوردند ما عذاب ذلت و خوارى را در زندگى دنيا از آنها برداشتيم و تا زمانى (معين) آنها را (از زندگى) بهره‌مند ساختيم (98).

تفسير:

چون خداى سبحان در آيات پيش بيان فرمود كه ايمان فرعون در وقت مشاهده عذاب پذيرفته نشد دنبال آن داستان ايمان قوم يونس را پيش از نزول عذاب بيان فرموده و چنين گويد:

(فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إِيمانُها إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ) زجاج گفته: معناى آيه اين است كه چرا نبايد مردم هر قريه‌اى در وقتى كه ايمان سودشان ميدهد ايمان بياورند (و تا هنگام نزول عذاب از ايمان بخدا خوددارى كنند) كه خداى سبحان بدينوسيله اعلام فرموده كه ايمان در وقت نزول عذاب و هنگام مرگ سودى ندارد ولى قوم يونس هنگامى كه ايمان آوردند عذاب را از ايشان برداشتيم. و زجاج بدنبال اين سخن گفته است: قوم يونس نيز چنان نبود كه عذاب بر ايشان فرود آمده باشد بلكه آنها نشانه‌هاى عذاب را مشاهده كردند، و مثل آنها مثل آن بيمارى است كه‌