[سوره يونس (10): آيات 57 تا 58]

(يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (57) قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ (58))

ترجمه:

اى مردم! بحقيقت كه شما را پندى از جانب پروردگارتان رسيده و شفاى آن بيمارى است كه در دلها است، و هدايت و رحمتى است براى مؤمنان (57) بگو تنها بكرم و رحمت خدا، بهمان شادمان باشيد كه آن بهتر است از اموالى كه آنان (يعنى كافران) جمع ميكنند (85).

تفسير:

چون در آيات قبلى سخن از قرآن كريم و وعده و وعيد آن بميان آمد خداى تعالى بدنبال آن آيات بحث عظمت و موقعيت بزرگى را كه در قرآن دارد پيش آورده و ميفرمايد:

(يا أَيُّهَا النَّاسُ) و مخاطب در اين خطاب همه مردم هستند، و برخى گفته‌اند مخصوص بقريش است.

(قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ) براستى كه شما را پندى از جانب پروردگارتان آمد، و منظور از اين پند همان قرآن كريم است، و «موعظة»- كه در اين آيه است:

بيان آن چيزهايى است كه حذر كردن از آنها لازم و يا رغبت در آنها واجب است. و برخى گفته‌اند: موعظه عبارت است از آنچه انسان را بصلاح و درستى دعوت كند و از فساد