براى بنده‌اش مقرر داشته و مستحق آن است بگيرد.

(أَلا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ...) بدانيد كه وعده خدا در مورد نزول عذاب و عقاب بر مردمان مجرم و گنه پيشه حق و مسلم است ولى بيشترشان از روى نادانى نسبت بخداى تعالى و آنچه را پيغمبر- 6- آورده صحت و درستى آن را نميدانند.

(هُوَ يُحيِي وَ يُمِيتُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ) او است كه مردم را پس از اينكه مردگانى بودند زنده ميكند، و پس از زندگى‌شان ميميراند، و روز قيامت بسوى او بازگشت كنند و بر طبق اعمالشان جزاى آنها را بدهد.

نظم و ترتيب اين آيات:

چون در آيات قبلى سخن از شتاب منكران در آمدن قيامت بود و پرسيده بودند كه اين روز رستاخيز و عذاب چه وقت است؟ آيه‌(وَ يَسْتَنْبِئُونَكَ ...) نيز دنبال همان آيه و عطف بدان ميباشد، يعنى اينان ميپرسند: اين قيامت و عذاب كجاست و نيز ميپرسند: كه آيا براستى آنچه مى‌گويى حق است؟

و اما ارتباط آيه‌(أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...) بما قبل آن از باب ارتباط اثبات به نفى است، و معناى آيه چنين ميشود كه شخص ستمكار چيزى ندارد كه بجاى خود فديه بدهد، بلكه هر چه هست از آن خدا است.

و ارتباط آيه بعدى يعنى آيه:(أَلا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ...) بآيات قبلى بدين ترتيب است كه چون سخن در خلقت آسمانها و زمين بود و روى اين حقيقت كه خدا آسمانها و زمين را بيهوده و عبث نيافريده بلكه منظور از خلقت آنها بهره بردارى و استفاده خلق بوده است، آن گاه اين مطلب پيش ميآيد كه چنين آفريدگارى خلف وعده نخواهد كرد و هر چه وعده داده حق است و انجام خواهد داد.