[سوره التوبة (9): آيات 75 تا 78]

(وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ (75) فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَ تَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ (76) فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فِي قُلُوبِهِمْ إِلى‌ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللَّهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ (77) أَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (78))

ترجمه:

برخى از آنها با خدا عهد بست كه اگر خدا از فضل خويش (چيزى) بما عطا كند ما (نيز بفقيران) تصدق كنيم و از مردمان شايسته گرديم (75) ولى چون خدا از فضل خود بدانها عطا كرد بخل ورزيدند و روى گردانده (از حق) اعراض كردند (76) خدا (نيز) براى اين كردارشان در دل آنها تا روزى كه او را (يعنى خداوند و يا كيفر كردارشان را) ديدار كنند نفاق انداخت، براى آن تخلفى كه از وعده خود با وى كردند، و براى آنكه آنها دروغ ميگفتند (77) آيا نميدانند كه خداوند باطن كار و سخنان سرّى آنها را ميداند، و محققاً باسرار پنهانى آگاهست (78).