3- جبائى گفته يعنى در صدد ايجاد اختلاف و دو بهمزنى ميان اصحاب آن حضرت بر آمدند.

(وَ ما نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ) يعنى اينان مخالف آنچه را بر ايشان واجب بود رفتار كردند، و بجاى سپاسگزارى نعمت ناسپاسى كردند، و بيان مطلب اين است كه اينان در جايى بصدد انتقام بر آمدند كه جاى انتقام نبود زيرا مسلمانان گناهى نداشتند كه آنها در صدد انتقام آن باشند، بلكه خداى تعالى غنائم جنگى را براى آنها مباح فرموده بود و بدينوسيله توانگرشان كرد و در چنين موردى شايسته بود كه آنها سپاس آن نعمتها را بجاى آرند ولى كفران كردند، و نظير اينمطلب نيز در سوره مائده در ذيل آيه‌(قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا ...) گذشت.

(فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ) يعنى اگر اين منافقان توبه كنند و بحق بازگردند براى دنيا و آخرت ايشان بهتر است زيرا بدينوسيله رضايت خدا و رسولش را جلب كرده ببهشت دست يافته‌اند.

(وَ إِنْ يَتَوَلَّوْا) و اگر از حق و گام نهادن در راه راست روى بگردانند.

(يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذاباً أَلِيماً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ) خداوند بعذابى دردناك عذابشان كند، اما در دنيا بحسرت و اندوه و بدنامى، و اما در آخرت بعذاب دوزخ.

(وَ ما لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ) و اينان را در روى زمين نه دوستى باشد، و نه ياورى كه آنها را يارى كند و عذاب خدا را از آنها دفع كند

.