[سوره التوبة (9): آيه 74]

(يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَ كَفَرُوا بَعْدَ إِسْلامِهِمْ وَ هَمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا وَ ما نَقَمُوا إِلاَّ أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ وَ إِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذاباً أَلِيماً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ (74))

ترجمه:

اينان بخدا قسم ميخورند كه چيزى نگفته‌اند ولى محققاً سخن كفر را گفته‌اند.

و پس از (اظهار) اسلامشان كافر شدند و آهنگ كارى را كه بدان نرسيدند كردند، و كينه (و عقده) اى (در دل) نداشتند جز آنكه خدا و رسول او از كرم خود آنان را (بى‌نياز و) توانگر ساختند، پس اگر (با اينحال نيز) توبه كنند براى آنها بهتر است، و اگر روى بگردانند خداوند آنان را در دنيا و آخرت بعذابى دردناك معذب خواهد كرد، و در روى زمين يار و ياورى نخواهند داشت (74).