بيان آيه 36- 37

لغت:

حسرة: اندوه.

تميز: جدا كردن.

ركم: انباشتن.

شأن نزول:

سعيد بن جبير و مجاهد مى‌گويند: اين آيه‌ها در باره ابو سفيان نازل شده است. وى در جنگ احد، غير از عرب، دو هزار نفر از حبشى‌ها را براى جنگ با مسلمين استخدام كرده بود، كعب بن مالك در باره ايشان گويد:

يعنى: بموجى از دريا رسيديم كه در ميان ايشان حبشى‌ها بودند. برخى نقاب داشتند و برخى نه.

آنها سه هزار نفر بودند و ما سيصد نفر و حد اكثر چهار صد نفر بوديم.

كلبى و ضحاك گويند: در باره آن عده دوازده نفرى نازل شده است كه به نوبت، سپاهيان جنگ بدر را با دادن ده گوسفند، اطعام مى‌كردند. اينان عبارتند از: ابو جهل عقبه، شيبه، نبيه، منبه، ابو البختر، نضر بن حارث، حكيم بن حزام، ابى بن خلف، زمعة بن اسود، حرث بن عامر و عباس.

محمد بن اسحاق روايت كرده است كه: نزول آيه‌ها به اين مناسبت است كه پس از جنگ بدر، صفوان بن اميه و عكرمة بن ابى جهل نزد ابو سفيان و كسانى كه در كاروان متاعى داشتند، رفتند و پيشنهاد كردند كه متاعها را به آنها بدهند، تا ميان خانواده‌هايى‌