بيان آيه 35

قرائت:

در قرائت غير مشهور «صلاتهم» منصوب و «مكاء» مرفوع شده است. اشكال آن اين است كه اسم «كان» نكره و خبر آن معرفه مى‌شود. مگر اينكه بگوييم در اينجا نكره جنس افاده معرفه مى‌كند. وانگهى در جمله منفى چيزهايى جايز است كه در جمله مثبت جايز نيست.

لغت:

مكاء: سوت زدن تصديه: كف زدن‌

مقصود:

اكنون در وصف نماز آنها مى‌فرمايد:

(وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً): ابن عباس گويد: قريش با تن عريان خانه خدا را طواف مى‌كردند و سوت مى‌كشيدند و كف مى‌زدند. مقصود از «صلاة» دعاست. يعنى بجاى دعا و تسبيح، سوت مى‌كشيدند و كف مى‌زدند. در حقيقت، عبادت آنها نوعى لهو و لعب بود. پس مسلمين، كه در كنار اين خانه، بعبادت و اطاعت مى‌پردازند، بايد مشركين را از آن دور سازند.

در روايت است كه وقتى پيامبر خدا مشغول نماز مى‌شد، دو مرد از بنى عبد الدار، سمت راستش مى‌ايستادند و سوت مى‌كشيدند و دو تن در سمت چپش مى‌ايستادند و كف مى‌زدند و از اينكه براحتى نماز گذارد، مانع مى‌شدند. پيامبر خدا همه آنها را در جنگ بدر كشت. اكنون به اين عده و ساير بنى عبد الدار مى‌فرمايد:

(فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ‌): حسن و ضحاك گويند: يعنى بكيفر كفرتان، عذاب شمشير بدر را بچشيد. برخى گويند: يعنى عذاب آخرت را بچشيد

.