خود ديدم و با گوش خود شنيدم و فلانى را خودم ملاقات كرده‌ام و مقصود در همه موارد تأكيد است.

و همچنين گاهى انسان كتاب را بخود نسبت ميدهد در حالى كه ديگرى را مأمور نوشتن كرده است مثلًا ميگويد: من نوشتم به فلانى و يا اين نوشته من است بفلان كس و مانند گفتار خداوند:(يُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ) فرعون ميكشت پسران ايشان را، در حالى كه فرعون دستور قتل را صادر ميكرد و در اين صورت منظور از آيه شريفه اين است:

كه دانشمندان يهود كتاب را بدست خود مينويسند و آن را نسبت بخداوند ميدهند در حالى كه خود ميدانند كه ارتباطى بخدا ندارد.

گفته شده معناى آيه اين است:

اينها اين كار را از پيش خود انجام دادند مانند كسى كه مذهبى را اختراع كرده و يا گفتار بى‌سابقه‌اى را بگويد كه آن مذهب و گفتار را باو نسبت ميدهند و ميگويند:

اين مذهب تو است و اين گفتار تو است و اگر چه همه گفتارها از خود او باشد و منظور اين است: كه تو در اين امر مبتكر و مخترع هستى و كسى بر تو سبقت نگرفته.

و گفته شده منظور از نوشتن ايشان بدستهايشان اين است: كه اينان تورات را تحريف نموده و اوصاف نبى اكرم را تغيير داده تا عوام يهود را در شك و ترديد واقع سازند و اين معنى از امام باقر 7 و گروهى از مفسرين نقل شده است.

گفته شده: در تورات نبىّ اكرم به گندم‌گون و ميانه بالا توصيف شده بود در حالى كه اينان او را دراز قد معرّفى كردند.

ابن عباس بنا بروايت عكرمه ميگويد: بزرگان يهود اوصاف نبىّ اكرم را در تورات چنين يافتند كه او مردى است ميانه بالا نيكو روى سياه چشم پس آن را از روى عناد و حسادت محو نمودند در اين هنگام گروهى از قريش آمده از ايشان پرسش كردند كه در تورات شما پيمبرى از ما يافت ميشود گفتند آرى با اين اوصاف كه دراز قد و ازرق چشم و فرو هشته موى است، و همين داستان را واحدى با سند خودش در «الوسيط» ياد كرده است.