گفته شده: منظور از آيه اين است: نبىّ اكرم نويسنده‌اى داشتند كه آنچه را ايشان املاء ميفرمودند او تغيير ميداد پس از آن از دين اسلام برگشت و مرگ او را دريافت و زمين او را پرتاب كرد، ليكن اين احتمال چندان با سياق كلام تناسبى ندارد( لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا ...)- تا او را به بهاى اندك بفروشند.

منظور اين است كه در برابر اين كار ناشايست از عوام يهود اموالى را بگيرند و كلمه «اشتراء» بعنوان مجاز استعمال شده است و منظور تشبيه باشتراء است زيرا اينان حق را پايمال و باطل را آشكار كردند تا در برابر مالى بدست آورند مانند كسى كه متاعى را ميخرد و در برابر پولى ميپردازد.

و منظور از(ثَمَناً قَلِيلًا) اين است كه آنچه در برابر اين كار قرار گيرد ناچيز و اندك است و عرب در اين قبيل موارد روش معروفى دارد كه در اثر تتبّع در كلمات آنها شناخته ميشود.

ابو العاليه ميگويد ناچيز بودن ثمن از نظر اين است كه آن از متاعهاى دنيوى بوده و خداوند متاع دنيا را باندك و ناچيزى ياد كرده است‌(قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَلِيلٌ) ديگرى گفته: توصيف بكمى براى حرام بودن آن بها است.

(فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ ...)- پس واى بر ايشان از آنچه بدست خويش نوشتند.

عذاب و رسوايى و زشتى بر آنها در برابر تحريفى كه در كتاب تورات مرتكب شدند.

(وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ ...)- و واى بر آنها از آنچه از آن بدست آوردند در ماء موصوله دو احتمال است:

اول اينكه منظور معاصى و گناهان باشد.

دوم منظور مال حرام و رشوه‌هاى نابجايى كه بزرگان يهود از عوام ميگرفتند