صدق او نداريم و در حقيقت خداوند ميفرمايد: اينان همانند منافقينند اخلاق و روش و خصوصيات آنها در اينان منعكس است.

(وَ إِذا خَلا بَعْضُهُمْ إِلى‌ بَعْضٍ ...)- و هنگامى كه با يكديگر خلوت كنند.

هنگامى كه همين گروهى كه خداوند آنان را توصيف كرد با هم مسلكان خويش در مكان خلوتى گرد آيند.

(قالُوا أَ تُحَدِّثُونَهُمْ بِما فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ ...)- گويند چرا صحبت ميداريد با آنها از راه آنچه خدا براى شما گشود.

كلبى ميگويد: منظور از(بِما فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ) مطالبى است كه خداوند پيرامون بر حق بودن محمد و راستى گفتارش در كتاب شما بيان كرده است.

سعيد بن جبير از ابن عباس نقل كرده كه معناى جمله اين است: يهود به يكديگر گفتند: در برابر عرب مطالب را بازگو نكنيد و اعتراف بنبوت او ننمائيد. شما ميدانيد كه او همان پيامبرى است كه در انتظار او بوديم و پيمان پيروى او از شما گرفته شد.

كسايى ميگويد: منظور از اين جمله اين است: آيا آنچه را كه خداوند در كتاب شما بيان فرمود كه عبارت است از بشارت بنبوت پيامبر اكرم و يقين به بعثت او براى مؤمنان عرب بازگو ميكنيد؟

و بهترين اقوال گفتار كسى است كه جمله را چنين معنا كرده ميگويد: آيا بازگو ميكنيد مؤمنان را بآنچه خداوند حكم كرده است بر شما بآن و بآنچه جارى كرده است آن را در ميان شما.

و از جمله حكم خداوند پيمانى است كه در باره ايمان و اعتقاد بمحمد و اوصافى كه از او در تورات ذكر شده از شما گرفته.

و از جمله قضاء خداوند آن است كه برخى از شما را بصورت بوزينه و خوك در آورد.

(لِيُحَاجُّوكُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّكُمْ ...)- تا با شما محاجّه و خصومت كنند بآن در نزد پروردگارتان.