شرح لغات‌

لا تلبسوا- نپوشيد- نياميزيد- «لبس» بمعناى اشتباه كارى- آميختن حق به باطل و «لبُس» پوشيدن- و چون جامه بدن را ميپوشاند بآن «لباس» گفته‌اند در مقابل «لبس» «ايضاح» (آشكار ساختن) است.

باطل- مقابل حق- بيهوده و فاسد و كلمات: «بطلان، فساد، كذب و زور» تقريباً همه بيك معنا هستند.

تكتموا- پنهان ميكنيد.

برّ- بكسر يا- نيكى و با كلمات «احسان و صِلَت» بيك معنا است و بفتح آن سرزمين و فضاء پهناور و بضمّ بمعناى گندم است.

تنسون- فراموش ميكنيد- از نسيان- از ياد رفتن چيزى كه قبلًا معلوم بوده است ولى كلمه «سهو» أعم از آن است و گاهى نسيان بمعناى ترك است.

تتلون- ميخوانيد از تلاوت پى در پى آوردن و خواندن از فعل- «تلى» پشت سرآمد و فرق تلاوت با قرائت اينست كه تلاوت پى در پى آمدن حروف و قرائت جمع آن است.

تعقلون- ميدانيد- تعقّل ميكنيد اصل عقل بمعناى باز داشتن است و به پاى بند شتر «عقال» ميگويند و دانستن را «عقل» گفتند چون صاحبش را از زشتيها باز ميدارد و از اين جهت در مورد خدا عاقل گفته نميشود.

تفسير

اين خطابات متوجه رؤساى بنى اسرائيل است كه شما حقّ را با باطل نياميزيد و چهره نورانى حقيقت را با غبار باطل ميپوشانيد چه، آنان قسمت‌هايى از كتاب آسمانى خود را پذيرفته و قسمت‌هاى ديگر را كه مربوط به بيان صفات رسول اكرم بود انكار ميكردند و در اينكه منظور از حقّ و باطل چيست؟ وجوهى بيان شده است.

1- آنچه از تورات پذيرفته و بدان عمل كرد نه «حق» و آنچه را كنار گذارده و انكار نمودند «باطل».