كه ما و هر مخلوق ديگرى هر چه ميداند همه و همه از فيض تعليم و ياد دادن خدا است و گرنه كلمه‌(لا عِلْمَ لَنا) (ما نميدانيم) در جواب سؤال كافى بود.

(إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ) خدايا تو دانا و حكيم هستى، كلمه حكيم يا بمعناى عالم است و بنا بر اين از صفات خدا است كه عين ذات بوده و از بى نهايت و تا بى‌نهايت بدان متّصف مى‌باشد و يا بمعناى كسى است كه كارش متقَن و محكم و اساسى است كه بنا بر اين صفتِ فعل و كار خدا ميگردد.

ابن عباس ميگويد فرق عليم با حكيم اين است كه عليم، كامل در دانش است و حكيم كسى است كه كامل در عمل (كار) ميباشد. و اين آيه دلالت دارد كه همه علوم و دانشها از خدا است‌

. [سوره البقرة (2): آيه 33]

(قالَ يا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمائِهِمْ قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (33))

[ترجمه‌]

گفت آدم فرشتگان را بحقايق اين اسم‌ها آگاه كن و چون آدم آگاهشان كرد خدا بملائكه فرمود نگفتيم بشما من ميدانم غيب آسمانها و زمين را و آنچه آشكار و يا نهان كنيد ميدانم (33)

شرح لغات‌

تبدون- آشكار ميكنيد و ابداء و اظهار و اعلان بيك معنى ميباشند.

تفسير

اين آيات خطاب به آدم است كه او ملائكه را به اسمهايى كه خدا بر او عرضه داشت آگاه كند و مراد از اين اسم‌ها را كه همان‌(بِأَسْماءِ هؤُلاءِ) است قبلًا گفتيم.

وقتى كه آدم اسم‌هاى همه چيز و منافع و ضررهاى آنها را براى ملائكه بيان كرد خداوند بملائكه خطاب كرد و فرمود: «آيا نگفتم بشما كه من غيب آسمانها و زمين را ميدانم‌( (إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)) و آنچه در آن دو پنهان است و شما آنها را نميدانيد من ميدانم مانند آنچه از نظر شما حاضر است.

(وَ أَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ) (و نيز آنچه را كه آشكار و يا پنهان كنيد ميدانم) در تفسير اين آيه وجوهى بيان شده است: