هستند و من، حجّت خدا بر آنانم. [1]

اين روايت، از روشن‌ترين روايات در بيان ولايت عام است. بيشتر افرادى كه به اين روايت تمسك كرده‌اند، بيشتر به فقرۀ دوم آن، «فانّهم حجّتى عليكم و انا حجة اللّه عليهم» توجه داشته‌اند.

2. امام عسكرى عليه السّلام از پدر بزرگوارش نقل كرده است كه فرمود:

اگر نبود دانشمندانى كه پس از غيبت قائم شما، به سوى او دعوت مى‌كنند و به سوى او رهنمون مى‌شوند و از دين او دفاع مى‌كنند و بندگان ناتوان را از دام‌هاى شيطان و مريدهاى شيطانى نجات مى‌دهند، كسى باقى نمى‌ماند، مگر اين‌كه از دين خدا بازمى‌گشت؛ ولى اين دانشمندان، زمام دل ضعيفان را به دست مى‌گيرند؛ همان‌گونه كه ملوان‌ها، زمام كشتى را به دست مى‌گيرند و سرنشين‌هاى كشتى را از خطر مرگ نگه مى‌دارند. اين‌ها نزد خداى تبارك و تعالى برترين هستند. [2]

3. امام حسن عسكرى عليه السّلام دربارۀ فقيهان راستين، ويژگى‌هاى آن‌ها و مسؤوليت جامعه برابر آن‌ها، فرموده است:

. . . و اما هريك از فقيهان كه بر نفس خود مسلّط باشد و دين خود را حفظ كند، با هواى نفس خود مخالفت ورزد و امر خدا را اطاعت كند، بر همگان واجب است از او تقليد كنند. [3]

4. مرحوم كلينى، شيخ صدوق و شيخ طوسى روايتى را كه به «مقبولۀ عمر بن حنظله» معروف است، از امام صادق عليه السّلام به مضمون ذيل نقل كرده‌اند:

. . . هركدام از شما كه حديث ما