است و آن مدينه منوره است و امير المؤمنين عليه السّلام حرمى دارد كه كوفه است. ما اهل بيت نيز داراى حرمى هستيم كه آن، شهر قم است.

به زودى بانويى از سلالۀ من به نام فاطمه عليها السّلام در اين شهر دفن خواهد شد. كسى كه او را در قم زيارت كند، اهل بهشت مى‌باشد. [1]

راوى گفت: «اين سخن را امام صادق عليه السّلام زمانى فرمود كه هنوز حضرت كاظم عليه السّلام متولد نشده بود.»

در بحار الانوار دو روايت را، از امام صادق عليه السّلام دربارۀ آيندۀ شهر قم و نقش مكتبى آن پيش از ظهور حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف نقل شده است:

1. خداوند سبحانه و تعالى به وسيلۀ شهر كوفه بر ساير شهرها استدلال مى‌كند، همچنين به مؤمنان آن شهر بر ساير مؤمنان و به شهر قم بر ساير شهرها و به واسطۀ اهل قم بر جهانيان، اعم از جن و انسان.

خداوند سبحانه و تعالى اهل قم را مستضعف فكرى قرار نداده؛ بلكه همواره آنان را موفق و تأييد كرده است. سپس فرمود:

دينداران در اين شهر، در مضيقه زندگى مى‌باشند. اگر غير اين باشد، مردم به سرعت به آن‌جا روى مى‌آورند و آن‌جا خراب مى‌گردد و اهل آن، تباه مى‌شوند و آن‌گونه كه بايد نمى‌تواند بر ساير سرزمين‌ها حجّت باشد. زمانى كه موقعيت قم بدين‌جا برسد، آسمان و زمين آرامش ندارد و ساكنان آن‌ها لحظه‌اى باقى نمى‌مانند. بلا و گرفتارى از قم و اهل آن دفع شده است.

به زودى زمانى خواهد رسيد كه قم و اهل آن، حجت بر مردم خواهند بود و اين در زمان غيبت قائم ما و ظهور وى مى‌باشد. اگر چنين نباشد، زمين، اهل خودش را فرومى‌برد.

فرشته‌هاى الهى مأمور دور كردن بلاها از اين شهر و اهل آن مى‌باشند.

هرستمگرى كه دربارۀ آنان اراده بد داشته باشد، خداوند سبحانه و تعالى كه در هم كوبندۀ ستم‌پيشگان است، او را در هم مى‌شكند يا به گرفتارى و مصيبت يا دشمنى، مبتلا مى‌كند.

خداوند متعال نام قم و اهلش را در زمان فرمانروايى ستمگران، از ياد آنان مى‌برد؛ آن‌گونه كه آن‌ها ياد خدا را فراموش كردند. [2]