هادى عليه السّلام رفتم و او را شاد نيافتم.

گفتم: «اى سرورم! چرا شما را به واسطۀ اين مولود شادان نمى‌بينم؟» فرمود: «اين امر بر تو آسان خواهد شد؛ زيرا به زودى او گروه پرشمارى را گمراه مى‌سازد.» [1]

اوج كژى جعفر پس از شهادت امام حسن عسكرى عليه السّلام صورت گرفت. وى، با اين‌كه اهل فسق و فجور و گناهان بزرگ بود، خود را جانشين آن حضرت معرفى كرد. [2]

عملكرد جعفر كذّاب در مقابل روش امامان معصوم عليهم السّلام در موارد ذيل قابل بررسى است:

وى پس از برادر خود امام حسن عسكرى عليه السّلام، ادعاى امامت كرد و براى رسيدن به اين هدف خود، نقشه‌هايى كشيد. اوّل خود، را در معرض تسليت‌گويى مردم و تبريك بر امامت خود قرار داد؛ دوم خود را آماده اقامه نماز بر جنازه برادرش كرد، تا بلكه از اين راه منصب رسمى (امامت) را به چنگ آورد. نقشه ديگر اين بود كه دست به دامن دولت شد تا دولت، او را به جاى برادرش گذاشته و زعامت شيعيان را به وى واگذار نمايد؛ اما در تمام اين نقشه‌ها شكست خورد و جز رسوايى، چيزى به دست نياورد.

جعفر كذّاب، منكر وارث شرعى امام عسكرى عليه السّلام و امامت حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف شد. به همين دليل مدعى شد وارث منحصربه‌فرد امام عسكرى عليه السّلام است و به كمك دولت، توانست اموال امام عسكرى عليه السّلام را تصرف كند.

وى وقتى ديد حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف در جريان نماز، بر او احتجاج كرده و رسوايش كرد، دولت حاكم را بر ضد آن حضرت و وجود او تحريك كرد و در نتيجه حاكمان جور، دوباره به خانه امام عسكرى عليه السّلام يورش بردند و براى يافتن حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف تلاش‌هاى مذبوحانه‌اى انجام دادند؛ ولى خواست الهى بر آن تعلق گرفت كه آن حضرت از گزند بدخواهان در امان بماند. [3]