برادرش امام حسن عسكرى عليه السّلام، ضمن ادعاهاى باطلى چند، ادعاى امامت كرد و ازاين‌رو به كذّاب (بسيار دروغگو) شهرت يافت.

اين شهرت و نيز ادعاى او، پيش‌تر در كلمات معصومان عليهم السّلام پيشگويى شده بود. امام سجاد عليه السّلام به نقل از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرموده است:

آن‌گاه كه فرزندم جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب متولد شد، نامش را صادق بگذاريد كه پنجمين فرزند از سلالۀ او، نامش جعفر است كه از روى تجرّى بر خداى تعالى و دروغ بستن بر او، ادعاى امامت مى‌كند! او نزد خدا جعفر كذّاب و مفترى بر خدا و مدعى مقامى است كه اهل آن نيست. وى، مخالف پدر خويش و حسود بر برادر خود و كسى است كه مى‌خواهد در هنگام غيبت ولى خدا او را برملا سازد.

امام سجاد عليه السّلام پس از نقل فرمايش پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم بسيار گريسته و فرمود:

گويا جعفر كذّاب را مى‌بينم كه طاغى زمانش را وادار مى‌كند، تا در امر ولى اللّه و غايب در حفظ الهى و موكل بر حرم پدرش، تفتيش كند؛ به سبب جهلى كه بر ولادت او و حرصى كه بر قتل او دارد؛ اگر به او دسترسى يابد، و طمعى كه در ميراث او دارد، تا آن را به ناحق غصب كند. [1]

بدون شك انحراف جعفر از خط پدران معصومش، نه به علت كوتاهى و سستى پدر در تربيت وى بود و نه به سبب محيطى كه در آن مى‌زيست.

اين انحراف به علت همنشينى با بدكاران و منحرفان براى وى پديد آمد و شكى نيست همنشين در انسان تأثير فراوانى دارد. همان‌گونه كه قرآن كريم از ماجراى نافرمانى همسر لوط عليه السّلام سخن مى‌گويد.

فاطمه، دختر محمد بن هيثم معروف به ابن سيابه گويد: هنگام ولادت جعفر، من در خانۀ امام هادى عليه السّلام بودم و اهل خانه به اين ولادت شادمان شدند. نزد امام